(ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 - ÔÅÕ×ÏÓ 68)
Αριθμός απόφασης: ΑΠ 1247/2011
Τμήμα: Α΄ Ποινικό Τμήμα Διακοπών
Πρόεδρος: Δημήτρης Κόμης, Προεδρεύων Αρεοπαγίτης
Εισηγητής: Ειρήνη Κιουρτσόγλου-Πετρουλάκη
της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο. Απόλυτη ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο ως λόγος αναιρέσεως. Πότε αρχίζει η κύρια διαδικασία. Περιπτώσεις κατά τις οποίες καλύπτεται η ακυρότητα της κλήσης στο ακροατήριο ή του κλητηρίου θεσπίσματος του κατηγορούμενου. Τι ισχύει ως προς αυτή την ακυρότητα, αν ο κατηγορούμενος δεν εμφανισθεί κατά την πρωτοβάθμια δίκη και δικαστεί ερήμην. Έκταση της εξουσίας του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου να κρίνει την πρωτόδικη απόφαση.
174 παρ. 1, 510 παρ. 1 στοιχ. Α, 307 επ., 314, 320, 321, 339, 340, 343, 174 παρ. 2 και 502 παρ. 2 ΚΠΔ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Κατ’ άρθρο 171 παρ. 1 ΚΠΔ, «Ακυρότητα που λαμβάνεται αυτεπαγγέλτως υπόψη από το δικαστήριο σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και στον Άρειο Πάγο προκαλείται: 1. Αν δεν τηρηθούν οι διατάξεις που καθορίζουν: α) ……. δ) την εμφάνιση, την εκπροσώπηση και την υπεράσπιση του κατηγορουμένου και την άσκηση των δικαιωμάτων που του παρέχονται από το νόμο…» κατά δε το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α΄ ιδίου Κώδικα, η απόλυτή ακυρότητα που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο αποτελεί λόγο αναιρέσεως. Περαιτέρω, η κύρια διαδικασία, όπως συνάγεται από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 307 επ. 314, 320, 321, 339, 340 και 343 ΚΠΔ, αρχίζει είτε με την έναρξη της προπαρασκευαστικής διαδικασίας, δηλαδή με την επίδοση στον κατηγορούμενο της κλήσεως ή του κλητηρίου θεσπίσματος, με τα οποία καλείται στο ακροατήριο, είτε με την εμφάνιση του κατηγορουμένου στο ακροατήριο και την μη εναντίωσή του στη συζήτηση της υποθέσεως, ενώ κατά το άρθρο 174 παρ. 2 ΚΠΔ, «Η ακυρότητα της κλήσης στο ακροατήριο ή του κλητηρίου θεσπίσματος του κατηγορουμένου…. η ακυρότητα της επίδοσης ή της κοινοποίησής τους… καλύπτονται αν εκείνος που κλητεύθηκε στη δίκη εμφανιστεί και δεν προβάλει αντιρρήσεις για την πρόοδό της…». Από την τελευταία αυτή διάταξη προκύπτει ότι, αν ο κατηγορούμενος δεν εμφανισθεί κατά την πρωτοβάθμιο δίκη και δικασθεί ερήμην, η ως άνω ακυρότητα της επιδόσεως της κλήσεως ή του κλητηρίου θεσπίσματος ως διαδικαστικής πράξεως που κατ’ ανάγκην επιδρά στο κύρος της διαδικασίας στο ακροατήριο και στην καταδικαστική απόφαση που θα εκδοθεί, δεν καλύπτεται και μπορεί να προταθεί στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο με λόγο εφέσεως κατά της εκκλητής αποφάσεως. Εξάλλου, από τη διάταξη του άρθρου 502 παρ. 2 του ΚΠΔ, κατά την οποία «σε κάθε περίπτωση το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έχει την εξουσία να κρίνει μόνο για εκείνα τα μέρη της πρωτόδικης απόφασης, στα οποία αναφέρονται οι προβαλλόμενοι στην έφεση λόγοι», συνάγεται με σαφήνεια, ότι το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της εφέσεως προσδιορίζεται από την έκταση αυτής και των λόγων εφέσεως και μπορεί να είναι είτε καθολικό, όταν προσβάλλεται ολόκληρη η απόφαση, δηλαδή όλα τα κεφάλαια αυτής, είτε μερικό, όταν προσβάλλονται ορισμένα μόνον από τα κεφάλαιά της.
