Νομολογία - πολιτικά

(ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2007 - ÔÅÕ×ÏÓ 44) Αριθμός απόφασης: 218/2007 Τμήμα: Άρειος Πάγος: Α2 Πολιτικό Τμήμα Πρόεδρος: Γ. Χλαμπουτάκης Εισηγητής: Ι. Παπανικολάου
Αγωγικοί ισχυρισμοί και λόγοι έφεσης. Δεν είναι αναγκαία η επανάληψή τους με τις προτάσεις του ενάγοντος εκκαλούντος.
Επικαλούμενα και προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα. Δεν είναι αναγκαία η ανάλυση και αξιολόγηση τούτων με τις προτάσεις του Εφετείου. Δικαστικά τεκμήρια. Περίπτωση ενόρκων βεβαιώσεων μαρτύρων που δεν έγιναν στα πλαίσια της δίκης κατά την οποία κρίνεται η διαφορά. Τι ισχύει και κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών.

Άρθρα: 559 αριθ. 8 περ. α', 240, 520, 525, 559 αριθ. 11 και 19, 336 παρ. 3, 339, 395, 671 παρ. 1 ΚΠολΔ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο λόγος αναίρεσης από τον αριθμό 8 περ. α' του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον οποίο ο αναιρεσείων μέμφεται το Εφετείο, γιατί, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφασή του, έλαβε υπόψη όλους τους κρίσιμους αγωγικούς ισχυρισμούς και τους λόγους έφεσης του ενάγοντος, χωρίς ο τελευταίος, ως εκκαλών και εφεσίβλητος, να τους επαναλάβει αναλυτικά στις ενώπιον του Εφετείου προτάσεις του, είναι απαράδεκτος, αφού ούτε από τις διατάξεις των άρθρων 240, 520, 522 και 525 ΚΠολΔ, ούτε από άλλη διάταξη κωλύεται το Εφετείο να επιληφθεί αγωγικών ισχυρισμών επαναφερομένων προς έρευνα ενώπιόν του με το εφετήριο του ενάγοντος, επειδή ο τελευταίος δεν περιέλαβε και πάλι αναλυτικά την αγωγή και την έφεσή του στις ενώπιον του Εφετείου προτάσεις του. Ο αναιρεσείων με τον δεύτερο αναιρετικό λόγο προσάπτει στο Εφετείο τη μομφή, ότι έλαβε υπόψη τα αποδεικτικά μέσα που επικαλέσθηκε η αναιρεσίβλητη, με τις ενώπιόν του προτάσεις της και προσκόμισε, τα οποία ωστόσο ουδόλως ανέλυσε αυτή αξιολογικά στις αυτές προτάσεις της και έτσι, κατά τον αναιρεσείοντα, το Εφετείο υπέπεσε σε πλημμέλεια από τον αναιρετικό λόγο του αριθμού 11 ή 19 της ΚΠολΔ 559. Ο λόγος αυτός είναι απαράδεκτος, διότι η λήψη υπόψη από το Εφετείο αποδεικτικών μέσων, που νόμιμα επικαλέστηκαν και προσκόμισαν οι διάδικοι ενώπιόν του, δεν καθίσταται πλημμελής, εμπίπτουσα στον αναιρετικό λόγο του αριθμού 11 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, ούτε σε κάποιον άλλον αναιρετικό λόγο της ίδιας διάταξης, εκ του ότι οι διάδικοι δεν ανέλυσαν ή δεν αξιολόγησαν αποδεικτικά τα εν λόγω αποδεικτικά μέσα με τις προτάσεις τους ενώπιον του Εφετείου.
Όπως προκύπτει από τα άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 ΚΠολΔ, δικαστικά τεκμήρια μπορούν να συναχθούν από τα δικαστήρια της ουσίας από οπουδήποτε, άρα και από ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων, οι οποίες δεν έγιναν στα πλαίσια της δίκης, κατά την οποία κρίνεται η διαφορά, αλλά εξ αφορμής άλλης δίκης μεταξύ των αυτών διαδίκων, εκτός εάν το δικαστήριο, κρίνοντας κυριαρχικώς και ανελέγκτως, δέχεται ότι οι βεβαιώσεις αυτές έχουν ληφθεί επίτηδες για να χρησιμοποιηθούν και στη δίκη, κατά την οποία κρίνεται η διαφορά. Τα αυτά ισχύουν και επί υποθέσεως δικαζόμενης κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών, και τούτο διότι από τη διάταξη του άρθρου 671 παρ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει, ότι η απαιτούμενη στο τελευταίο εδάφιο αυτής διατύπωση της κλητεύσεως του αντιδίκου αναφέρεται σε ένορκες βεβαιώσεις που λαμβάνονται ενόψει της συγκεκριμένης δίκης, κατά τη διεξαγωγή της οποίας προσκομίζονται από τον διάδικο. Αντίθετα, αν αυτές λήφθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετική δίκη αποτελούν αποδεικτικό μέσο προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και παραδεκτώς λαμβάνονται υπόψη κατά την διαδικασία στην οποία εφαρμόζεται η παραπάνω διάταξη του άρθρου 671 ΚΠολΔ.

Copyright© 2006-2014 - Νομικά χρονικά - All Rights Reserved