ΠΕΡΙΛΗΨΗ
[…] Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 2 του Ν. 4043/13-2-2012 «Μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα καταστήματα κράτησης και άλλες διατάξεις», 2 και 14 ΠΚ και 568 ΚΠΔ προκύπτει ότι οι επιβληθείσες μέχρι την 13.2.2012 ποινές έως έξι μηνών, εφόσον δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και δεν έχουν μέχρι την ως άνω ημεροχρονολογία εκτιθεί, παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού (13.2.2012) νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, ενώ οι μη εκτελεσθείσες κατά την παράγραφο 1 (του άνω άρθρου) αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου κατά περίπτωση. Περαιτέρω, κατά την παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου του ανωτέρω Ν. 4043/2012, εξαιρούνται των ως άνω ρυθμίσεων αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις των άρθρων 235, 236, 237, 242, 256, 258, 259 και 390 του Ποινικού Κώδικα.
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας, για τον έλεγχο του παραδεκτού ή μη της από 7.10.2011 αιτήσεως αναιρέσεως του Θ.Α. του Β., κατά της υπ' αριθμ. 2533/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, ο αναιρεσείων καταδικάστηκε για το έγκλημα της προσβολής της μνήμης νεκρού διά του Τύπου σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών, η οποία ανεστάλη επί τριετία. Συνεπώς, κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας που επικράτησε στο δικαστήριο, δεν μπορεί να εκδικαστεί η προκειμένη αναίρεση με τα σημερινά δεδομένα, αφού η υπόθεση έπρεπε κατά νόμο να τεθεί στο αρχείο από τον αρμόδιο Εισαγγελέα και πρέπει η συζήτηση της πιο πάνω αιτήσεως αναιρέσεως να κηρυχθεί απαράδεκτη. Διαφορετική αντιμετώπιση του ζητήματος τούτου θα προσέκρουσε στα άρθρα 2 παρ. 1 και 470 του ΚΠΔ.
Κατά τη γνώμη όμως του μειοψηφούντος μέλους του παρόντος δικαστηρίου, Νικολάου Ζαΐρη, Αντιπροέδρου, πρέπει να διαταχθεί η υφ' όρον παραγραφή της καταγνωσθείσας στον αναιρεσείοντα ποινής φυλακίσεως των πέντε (5) μηνών, για τους παρακάτω λόγους:
Κατά το άρθρο 2 παρ. 1 εδ. α' του Ν. 4043/2012, ποινές διάρκειας μέχρι έξι (6) μηνών, που έχουν επιβληθεί με αποφάσεις, οι οποίες έχουν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, εφόσον οι αποφάσεις δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και οι ποινές αυτές δεν έχουν εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικασθεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι (6) μηνών. Εξ άλλου, κατά την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου, οι μη εκτελεσθείσες κατά την παρ. 1 αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου. Η ισχύς των διατάξεων του ανωτέρω νόμου, σύμφωνα με το άρθρο 8 αυτού, αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, που έγινε στις 13 Φεβρουαρίου 2012. Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του ΠΚ, που ορίζει ότι, αν από την τέλεση της πράξεως έως την αμετάκλητη καταδίκη της ίσχυσαν δύο ή περισσότεροι νόμοι, εφαρμόζεται αυτός που περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις, προκύπτει ότι καθιερώνεται η αρχή της αναδρομικότητας του επιεικέστερου νόμου που ίσχυσε από την τέλεση της πράξεως μέχρι το χρόνο της αμετάκλητης εκδίκασης της υπόθεσης, ενώ είναι πρόδηλο ότι ευμενέστερος για τον κατηγορούμενο είναι και ο νόμος που θεσπίζει παραγραφή των ποινών, αφού πρόκειται για ουσιαστικού δικαίου διάταξη.
Από το συνδυασμό των πιο πάνω διατάξεων, αναμφισβήτητα προκύπτει, ότι σκοπός της διατάξεως του άρθρου 2 παρ. 1 εδ. α' του Ν. 4043/2012, είναι η υφ' όρον παραγραφή του αξιοποίνου των πράξεων εκείνων, για τις οποίες έχουν επιβληθεί ποινές φυλακίσεως μέχρι έξι (6) μηνών, με την αναγκαία προϋπόθεση ότι οι ποινές αυτές έχουν επιβληθεί με αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του ως άνω νόμου 4043/2012, ήτοι μέχρι 13.2.2012, επιπρόσθετα δε, ότι οι αποφάσεις αυτές δεν έχουν καταστεί, μέχρι του αυτού ως άνω χρονικού σημείου, αμετάκλητες και οι ποινές δεν έχουν εκτιθεί καθ' οιονδήποτε τρόπο. Προσέτι δε, ότι οι αποφάσεις αυτές δεν εκτελούνται, υπό την προϋπόθεση ότι ο καταδικασθείς, εντός δύο (2) ετών από τη δημοσίευση του Ν. 4043/2012, ήτοι μέχρι 13.2.2014, δεν θα τελέσει από πρόθεση νέα αξιόποινη πράξη, για την οποία θα επακολουθήσει αμετάκλητη καταδίκη του, σε ποινή στερητική της ελευθερίας, ανώτερη των έξι (6) μηνών. Διαφορετική ρύθμιση πλην εκείνης της υφ' όρον παραγραφής, οπωσδήποτε θα προσέκρουε στο πνεύμα και τον σκοπό του νομοθέτη, ο οποίος απέβλεπε, εκτός άλλων, και στην ευνοϊκή μεταχείριση των δραστών των πράξεων εκείνων, στους οποίους επιβλήθηκε στερητική της ελευθερίας ποινή μέχρι έξι (6) μηνών. Εάν δε η βούληση του νομοθέτη ήταν σε ανάλογες περιπτώσεις, οι μη εκτελεσθείσες αποφάσεις να τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα ή του δημόσιου κατηγόρου, προδήλως θα καταλάμβανε μόνο τις περιπτώσεις εκείνες, των οποίων η συζήτηση των υποθέσεων θα ελάμβανε χώρα μετά τη δημοσίευση του ν. 4043/2012, ήτοι μετά την 13.2.2012, ενέργεια στην οποία ήδη αυτεπάγγελτα προβαίνει η αρμόδια Εισαγγελική Αρχή. Για όσες όμως περιπτώσεις η συζήτησή τους είχε χωρήσει πριν τη δημοσίευση του ως άνω νόμου 4043/2012 και δεν είχε εκδοθεί απόφαση επ' αυτών, μέχρι την 13.2.2012, πρόδηλον καθίσταται, ότι έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 εδ. α' του Ν. 4043/2012, και εκείνη του άρθρου 2 του ΠΚ, σύμφωνα με τις οποίες, με τη συνδρομή των αναφερόμενων αναγκαίων προϋποθέσεων -ύπαρξη καταδίκης μέχρι (6) μηνών, έκδοση των αποφάσεων μέχρι την 13.2.2012 και να μην έχει εκδοθεί επ' αυτής (ποινής) αμετάκλητη απόφαση, που να μην έχει εκτιθεί καθ' οιονδήποτε τρόπο- οι ποινές αυτές παραγράφονται και δεν εκτελούνται. Ενισχυτικό δε της γνώμης αυτής στοιχείο αποτελεί και το ότι κατά την αυτή ως άνω διάταξη (άρθρο 2 παρ. 1 εδ. α' Ν. 4043/2012) διατυπώνεται ευθέως, ότι η επιβληθείσα ποινή φυλάκισης μέχρι (6) μηνών (συμπεριλαμβανομένης προδήλως και της χρηματικής ποινής), παραγράφεται υφ' όρον και συγκεκριμένα, υπό τον όρον ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο (2) έτη από τη δημοσίευση του παρόντος (13.2.2012), από πρόθεση νέα αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικασθεί αμετάκλητα σε στερητική της ελευθερίας ποινή, ανώτερη των έξι (6) μηνών. Περαιτέρω, από τη διάταξη αυτή (άρθρο 2 παρ. 1 ΠΚ) και 114 ΠΚ, 511 γ΄ και 518 παρ. 1 ΚΠΔ, συνάγεται ότι, αν κριθεί παραδεκτή η αίτηση αναιρέσεως και εμφανισθεί εκείνος που την άσκησε, ο Άρειος Πάγος εφαρμόζει αυτεπαγγέλτως τον επιεικέστερο νόμο, που ισχύει μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης αποφάσεως.
Στην προκειμένη περίπτωση, από την παραδεκτή επισκόπηση των εγγράφων του φακέλου της δικογραφίας, προκύπτει ότι ο αναιρεσείων με την προσβαλλόμενη υπ' αριθμ. 2533/2011 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, καταδικάστηκε για το αδίκημα της προσβολής της μνήμης νεκρού διά του Τύπου, σε ποινή φυλάκισης πέντε (5) μηνών, η οποία ανεστάλη επί τριετία. Η ως άνω ποινή των (5) μηνών δεν είχε εκτιθεί μέχρι τη δημοσίευση του νόμου 4043/2012 και η οποία είχε επιβληθεί, με τη μη έχουσα καταστεί αμετάκλητη απόφαση με αρ. 2533/2011 του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, στον ήδη αναιρεσείοντα, ο οποίος παρέστη στο παρόν δικαστήριο διά του συνηγόρου του, κατά τη συζήτηση της ένδικης αίτησης (δήλωσης) αναιρέσεως. Αυτή δε (αίτηση αναιρέσεως) διατυπώνεται ότι ασκήθηκε παραδεκτώς και εμπροθέσμως, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 473 παρ. 2, 3 Κ.Π.Δ.
Επομένως, κατά τη γνώμη του μειοψηφούντος μέλους του Δικαστηρίου τούτου, Νικολάου Ζαΐρη, Αντιπροέδρου, πρέπει να εφαρμοσθούν αυτεπαγγέλτως στην προκειμένη περίπτωση οι προ-αναφερθείσες επιεικέστερες διατάξεις του Ν. 4043/2012. Μετά από αυτά, κατά τη γνώμη της μειοψηφίας, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να διαταχθεί η παραγραφή της κατα-γνωσθείσας στον αναιρεσείοντα ποινής φυλάκισης των (5) μηνών, με τον προβλεπόμενο στο ίδιο άρθρο όρο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της από 7 Οκτωβρίου 2011 αιτήσεως του Θ.Α. του Β., για αναίρεση της υπ' αριθμ. 2533/2011 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
