(ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2016 - ÔÅÕ×ÏÓ 91)
Αριθμός απόφασης: ΑΠ 654/2016
Τμήμα: Γ’ Πολιτικό Τμήμα
Πρόεδρος: Προεδρεύωv Αντιπρ.:
Εισηγητής: Π. Σαλίχος
Αγωγή αυτούσιας διανομής ακινήτου. Δεν υπάρχει επιδίκαση πλέον του αιτηθέντος, όταν το ακίνητο, του οποίου διατάχθηκε η διανομή, καθορίζεται, στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας, με τα ίδια όρια που αναφέρονται στην αγωγή αλλά με μεγαλύτερη έκταση, σε σύγκριση με αυτή που αναγράφηκε εκ παραδρομής μικρότερη στην αγωγή ή αναγράφηκε με τη λέξη «περίπου».
Νομικές διατάξεις: ΚΠολΔ 559 αρ. 14.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
«Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα διαδικαστικά έγγραφα της δίκης, οι ενάγοντες, επικαλούμενοι ότι με τους εναγομένους είναι συγκύριοι των σ’ αυτά περιγραφόμενων ακινήτων (αγροκτημάτων) και ότι οι τελευταίοι δεν συναινούν στην εξώδικη λύση της συγκυριότητας, ζήτησαν με την από 20-9-1977 αγωγή τους την αυτούσια δικαστική διανομή των επικοίνων, αλλιώς την εκποίησή τους με πλειστηριασμό και τη διανομή του εκπλειστηριάσματος στους διαδίκους κατά το λόγο της μερίδας συγκυριότητας του καθενός. Η αγωγή αυτή έγινε δεκτή με την πρωτόδικη υπ’ αριθμ. 87/2007 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Τριπόλεως, με την οποία και διατάχθηκε η αυτούσια διανομή των επικοίνων κατά τον σ’ αυτήν αναφερόμενο τρόπο. Η αγωγή αυτή, όπως βεβαιώνεται στην υπ’ αριθμ. 299/1978 προδικαστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Τριπόλεως, προκύπτει δε και από το προσκομιζόμενο νόμιμο αντίγραφό της, ως αγωγή διανομής ακινήτων, καταχωρήθηκε στις 3-10-1977 στα βιβλία διεκδικήσεων του Υποθηκοφυλακείου Ορχομενού (τόμ....) σύμφωνα με το άρθρο 220 παρ. 1 του ΚΠολΔ.
Συνεπώς, ορθώς το Εφετείο δεν απέρριψε την αγωγή ως απαράδεκτη λόγω μη εγγραφής της στα οικεία βιβλία διεκδικήσεων, αφού δημιουργείται απαράδεκτο και αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ. μόνο από την παράλειψη εγγραφής της αγωγής στα βιβλία διεκδικήσεων και όχι στην, κατά τον αναιρεσείοντα, μη προσήκουσα εγγραφή λόγω ανακριβούς ή μη ορθής περιγραφής των επίκοινων ακινήτων, που είναι το αντικείμενο της αγωγής διανομής και τα αντίθετα, που υποστηρίζει ο τελευταίος, με τον πρώτο, κατά το πρώτο μέρος του, από τον αριθμό 14 του άρθρου 559 του ΚΠολΔ, λόγο της αιτήσεως αναιρέσεως είναι αβάσιμα.- Για τον καθορισμό της υπερβάσεως ή μη, στην υπό του δικαστηρίου της ουσίας παρασχεθείσα έννομη προστασία του, με την έννοια του "αιτηθέντος", περιλαμβανόμενου κεφαλαίου δίκης, που ιδρύει τον λόγο αναίρεσης από το άρθρο 559 αρ. 9 ΚΠολΔ., πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η πλήρης περιγραφή τούτου στο εισαγωγικό της δίκης έγγραφο. Ειδικότερα, όταν πρόκειται για δικαστική διανομή ακινήτου, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο η κατ’ έκταση αλλά και η κατά τα όρια περιγραφή του ακινήτου. Ως εκ τούτου, χωρίς κάποια ιδιαίτερη παράλειψη, που να καταδεικνύει την υπέρβαση και να αναφέρεται ειδικά στον λόγο αναίρεσης, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει επιδίκαση πλέον του αιτηθέντος, όταν το ακίνητο, του οποίου διατάχθηκε η διανομή, καθορίζεται, στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας, με τα ίδια όρια που αναφέρονται στην αγωγή, όχι όμως και δια της στην αγωγή αναφερόμενης ως "περίπου" εκτάσεως αυτού, αλλά δια μεγαλύτερης εκτάσεως, είτε εκ παραδρομής αναφερόμενης ως μικρότερης στην αγωγή, είτε ως περιεχόμενης στην ως "περίπου", αναφερόμενη σ’ αυτήν έκταση».
