(ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2017 - ÔÅÕ×ÏÓ 94)
Αριθμός απόφασης: ΣτΕ Ολ. 1512/2016
Τμήμα: Β’
Πρόεδρος: Ε. Σαρπ, Αντιπρόεδρος
Εισηγητής: Ι. Δημητρακόπουλος, Πάρεδρος
Έφεση υπέρ του νόμου. Ενδικοφανής προσφυγή του άρθρου 15 του π.δ. 118/2007.
Νομικές διατάξεις: Άρθρο 15 π.δ. 118/2007.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
2. Επειδή, στην παράγραφο 2 του άρθρου 45 του π.δ. 18/1989, που εφαρμόζεται σε υπόθεση όπως η παρούσα δυνάμει του άρθρου 4 παρ. 1 του ν. 702/1977, ορίζεται ότι «Η αίτηση ακυρώσεως είναι απαράδεκτη αν στρέφεται κατά εκτελεστής πράξης, κατά της οποίας προβλέπεται από το νόμο ενδικοφανής προσφυγή, που ασκείται κατά νόμο μέσα σε ορισμένη προθεσμία ενώπιον του οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη ή άλλου οργάνου και καθιστά δυνατή την επανεξέταση της υπόθεσης κατ’ ουσίαν. Στην περίπτωση αυτή, η αίτηση ακυρώσεως επιτρέπεται μόνο κατά της πράξης που εκδίδεται επί της προσφυγής [...]». Στο άρθρο 15 παρ. 1 του π.δ. 118/2007 («Κανονισμός Προμηθειών Δημοσίου»), ορίζεται ότι «Κατά της διακήρυξης του διαγωνισμού, της συμμετοχής προμηθευτή σε αυτόν και της διενέργειάς του, έως και την κατακυρωτική απόφαση, επιτρέπεται ένσταση για λόγους νομιμότητας και ουσίας (ενδικοφανής προσφυγή) [...]». Η πρόβλεψη και η άσκηση της ως άνω ενδικοφανούς προσφυγής σκοπεί στην (αιτιολογημένη) επανεξέταση από τη Διοίκηση της απόφασής της επί ορισμένου ζητήματος της διαγωνιστικής διαδικασίας, ώστε είτε να επιλυθεί το πρόβλημα, ταχέως, από την ίδια τη Διοίκηση είτε, τουλάχιστον, να εκκαθαριστούν επαρκώς τα τιθέμενα νομικά, πραγματικά ή/και τεχνικά ζητήματα, προκειμένου, αφενός, να μην επιβαρύνεται ασκόπως ο φόρτος των δικαστηρίων και, αφετέρου, να εξυπηρετείται η οικονομία και η αποτελεσματικότητα της οικείας ένδικης διαδικασίας επίλυσης της διαφοράς και του ασκούμενου στο πλαίσιό της ελέγχου του ακυρωτικού δικαστή. Εξάλλου, προκειμένου περί διαγωνισμού ανάθεσης δημόσιας προμήθειας που διέπεται από τις διατάξεις του π.δ. 118/2007, χωρίς να εμπίπτει, λόγω του ύψους της προϋπολογιζόμενης δαπάνης της, στο πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 2004/18/ΕΚ και, περαιτέρω, του ν. 3886/2010, σε περίπτωση που με πράξη του αρμόδιου διοικητικού οργάνου αποκλεισθεί από το διαγωνισμό ορισμένος προμηθευτής, λόγω απόκλισης των ειδών που αυτός προσφέρει από τεχνικές προδιαγραφές της διακήρυξης, αλλά στη συνέχεια, κατόπιν άσκησης εκ μέρους του ενδικοφανούς προσφυγής (έστω κατ’ εσφαλμένη επίκληση του άρθρου 4 του ν. 3886/2010, που προβλέπει ενδικοφανή προσφυγή στις διαγωνιστικές διαδικασίες ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων προμηθειών οι οποίες διέπονται από την Οδηγία 2004/18/ΕΚ), ακυρωθεί η εν λόγω πράξη και γίνει δεκτή η τεχνική προσφορά του, με απόφαση της αναθέτουσας αρχής, που δέχεται κατ’ ουσίαν την προσφυγή του, πληρούται κατ’ αρχήν ο προαναφερόμενος νομοθετικός σκοπός της ενδικοφανούς προσφυγής που προβλέπει το άρθρο 15 του π.δ. 118/2007 και, συνεπώς, για την παραδεκτή άσκηση από άλλον προσφέροντα αιτήσεως ακυρώσεως της τελευταίας απόφασης, δεν απαιτείται η προηγούμενη άσκηση εκ μέρους του ενδικοφανούς προσφυγής κατά της απόφασης αυτής, σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη του π.δ. 118/2007, παρά μόνον εάν (και στο μέτρο που) αμφισβητείται η αποδοχή της επίμαχης προσφοράς του ανταγωνιστή του για άλλους λόγους, διαφορετικούς από εκείνους βάσει των οποίων εχώρησε ο αρχικός αποκλεισμός του, οι οποίοι δεν αποτέλεσαν αντικείμενο της ανωτέρω ενδικοφανούς διαδικασίας (πρβλ. ΕΑ 5/2014, 423/2011).
[Δέχεται την υπό κρίση έφεση. Εξαφανίζει υπέρ του νόμου τη ΔΕφΑθ 1759/2013 (ακυρωτικού σχηματισμού)]
