(ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 - ÔÅÕ×ÏÓ 66)
Αριθμός απόφασης: ΑΠ 69/2011
Τμήμα: Δ’ (Πολιτικό)
Πρόεδρος: Χ. Ζώης
Εισηγητής: Δ. Υφαντή
Πότε ο δανειστής μπορεί να ζητήσει δικαστική προστασία για λογαριασμό του οφειλέτη του ασκώντας αυτός τα δικαιώματα του οφειλέτη του. Περίπτωση κατά την οποία η κατά του ασφαλιστή αξίωση του τρίτου ζημιωθέντος έχει παραγραφεί. Άσκηση πλαγιαστικά από τον ζημιωθέντα τρίτο της από τη σύμβαση ασφαλίσεως αξίωσης του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή που δεν έχει υποπέσει σε παραγραφή.
Άρθρα: 72, 561 παρ. 2 ΚΠολΔ, 10 παρ. 2 ν. 489/1976, 195 ΕΝ (ήδη άρθρο 10 ν. 2496/1997)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Από τη διάταξη του άρθρου 72 του ΚΠολΔ προκύπτει ότι όταν ο οφειλέτης δεν προβαίνει σε δικαστική άσκηση των δικαιωμάτων του, ο δανειστής του μπορεί να ζητήσει δικαστική προστασία για λογαριασμό του, ασκώντας αυτός τα δικαιώματα του οφειλέτη του, εκτός από εκείνα που συνδέονται στενά με το πρόσωπό του. Το δικαίωμα το οποίο δεν ασκεί ο οφειλέτης πρέπει να είναι κεκτημένο και απαιτητό. Εξάλλου, από τη σύγκριση του χρόνου παραγραφής της αξιώσεως του ζημωθέντος τρίτου κατά του ασφαλιστή προκύπτει ότι ο πρώτος, σε περίπτωση παραγραφής της κατά του ασφαλιστή αξιώσεώς του (άρθρο 10 παρ. 2 Ν. 489/1976), μπορεί να ασκήσει κατ' αυτού πλαγιαστικά την από τη σύμβαση ασφαλίσεως αξίωση του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή, εφόσον η τελευταία υπόκειται σε μεγαλύτερη παραγραφή κατά το άρθρο 195 του ΕΝ (ήδη άρθρο 10 Ν. 2496/1997). Η αξίωση αυτή του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή γεννιέται από την επέλευση της ασφαλιστικής περιπτώσεως, ήτοι από του χρόνου που ο παθών τρίτος θα επιδώσει στον υπόχρεο την περί αποζημιώσεως αγωγή. Υπάρχει η δυνατότητα σώρευσης στο ίδιο δικόγραφο τόσο της ευθείας αξίωσης του ζημιωθέντος τρίτου κατά του υπόχρεου σε αποζημίωση, όσο και της πλαγιαστικής αγωγής κατά του ασφαλιστή. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το χρονικό σημείο επίδοσης της αγωγής στον υπόχρεο ασφαλισμένο. Αρκεί η επίδοση του δικογράφου της αγωγής στον ασφαλισμένο να έχει γίνει κατά το χρόνο εκδίκασης των αγωγών στο δικαστήριο (ΑΠ 1776/2008, 398/2007). «Στην προκειμένη περίπτωση, το Εφετείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, όπως αυτή προκύπτει, δέχθηκε τα εξής: Στην προκειμένη περίπτωση εφόσον η εφεσίβλητος σωρρεύει στο ανωτέρω δικόγραφο της αγωγής της ευθεία αγωγή κατά των εκκαλούντων και πλαγιαστική αγωγή κατά της δεύτερης εξ αυτών, χωρίς να έχει επιδώσει στον πρώτο των εκκαλούντων άλλη προγενέστερη αγωγή περί των επιδίκων αξιώσεών της, η εν λόγω πλαγιαστική αγωγή, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, είναι απορριπτέα ως προώρως ασκηθείσα. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατ' εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 72 ΚΠολΔ έκρινε την εν λόγω πλαγιαστική αγωγή ως μη προώρως ασκηθείσα και εντεύθεν ως νόμιμη και μερικώς ως κατ' ουσίαν βάσιμη για ποσό 34.875 ευρώ». Κατ' ακολουθίαν των παραδοχών του αυτών, το Εφετείο κατά παραδοχή του σχετικού λόγου της εφέσεως, εξαφάνισε την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου κατά το μέρος που είχε κάνει δεκτή την πλαγιαστική αγωγή και, δικάζοντας αυτό επί της αγωγής αυτής, την απέρριψε ως απαράδεκτη, για τον ως άνω λόγο, καθόσον αφορά τη δεύτερη αναιρεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία. Όπως, όμως, προκύπτει από την επιτρεπτή κατά το άρθρο 561 παρ. 2 ΚΠολΔ από τον Άρειο Πάγο επισκόπηση του δικογράφου των προτάσεων της αναιρεσείουσας (τότε εφεσίβλητης), αυτή είχε ισχυρισθεί ότι, από τις προσκομιζόμενες και επικαλούμενες εκ μέρους της υπ' αριθμ. 2914/21.7.2009 και 2912/20.7.2009, αντίστοιχες εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του πρωτοδικείου Αθηνών Θεοδώρου Βασιλικόπουλου, η ένδικη πλαγιαστική αγωγή της σωρευόμενη στο δικόγραφο της ένδικης αγωγής της είχε επιδοθεί και στους δύο αναιρεσιβλήτους μέχρι τη συζήτηση της αγωγής στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Επομένως, το Εφετείο το οποίο με την προσβαλλόμενη απόφασή του την απέρριψε (μετά από εξαφάνιση της απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου) ως απαράδεκτη, παρά το νόμο κήρυξε απαράδεκτο.
