(ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 - ÔÅÕ×ÏÓ 76)
Αριθμός απόφασης: ΑΠ 314/2013
Τμήμα: Τμήμα Ζ΄ (ποιν.)
Πρόεδρος: Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου
Εισηγητής: Β. Καπελούζος
Υπέρβαση εξουσίας λόγω χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορουμένου δεν υπάρχει, όταν το Εφετείο κατά τον καθορισμό συνολικής ποινής για συρρέοντα εγκλήματα επαυξάνει την εκ των ποινών μεγαλύτερη, η οποία δεν είναι η ποινή που είχε ληφθεί πρωτοδίκως ως ποινή-βάση, λόγω μειώσεως της τελευταίας από το Εφετείο.
Άρθρα: 79, 94 ΠΚ, 470, 510 παρ. 1 στ. Η΄ ΚΠΔ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Υπέρβαση εξουσίας συντρέχει και όταν το δικαστήριο άσκησε εξουσία που δεν του παρέχεται από το νόμο, όπως συμβαίνει, όταν το επί της εφέσεως του καταδικασθέντος επιληφθέν δικαστήριο χειροτέρευσε τη θέση του εκκαλούντος, παρά την απαγόρευση του άρθρου 470 ΚΠΔ. Δεν υπάρχει όμως τέτοια χειροτέρευση όταν το Εφετείο, κατά τον καθορισμό συνολικής ποινής για συρρέοντα εγκλήματα, επαυξάνει την εκ των ποινών μεγαλύτερη, η οποία δεν είναι η ποινή που είχε ληφθεί πρωτοδίκως ως ποινή-βάση, λόγω μειώσεως της τελευταίας από το Εφετείο.
Με την με αριθμό 1809/2011 απόφαση του Αρείου Πάγου αναιρέθηκε μερικώς η με αριθμό 16487/2010 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσ-σαλονίκης [με την οποία οι αναιρεσείοντες είχαν καταδικασθεί, για μη καταβολή εργοδοτικών εισφορών 304.971,42 Ευρώ και για παρακράτηση εργατικών εισφορών 147.828,68 Ευρώ, σε φυλάκιση 2 ετών και χρηματική ποινή 10.000 Ευρώ για κάθε πράξη ο καθένας και σε συνολική ποινή φυλακίσεως 2 ετών και 6 μηνών και συνολική χρηματική ποινή 15.000 Ευρώ ο καθένας] και, αφού οι κατηγορούμενοι κηρύχθηκαν αθώοι για τη μερικότερη πράξη μη καταβολής εργοδοτικών εισφορών ποσού 9314,04 Ευρώ [εκ των ως άνω 304.971,42 Ευρώ], παρα-πέμφθηκε η υπόθεση στο αυτό δικαστήριο «για την επιμέτρηση των ποινών για τις μερικότερες πράξεις για τις οποίες έχουν κηρυχθεί ένοχοι οι αναιρεσείοντες», ήτοι, προδήλως, για νέα επιμέτρηση ποινής για την πράξη της μη καταβολής των βαρυνουσών τους κατηγορούμενους-αναιρεσείοντες εργοδοτικών εισφορών ποσού 304.971,42 μείον 9.314,04 Ευρώ και, αναγκαίως, για τον εκ νέου καθορισμό των συνολικών ποινών με βάση τις ποινές αμφοτέρων των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες η καταδίκη τους.
Το δίκασαν την υπόθεση, μετά την παραπομπή, Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης εξέδωσε την προσβαλ-λόμενη με αριθμό 1461/2012 απόφαση, με την οποία επέβαλε για την ως άνω μη καταβολή εργοδοτικών εισφορών ποινή φυλακίσεως 15 μηνών και χρηματική ποινή 3.000 Ευρώ σε καθένα κατη-γορούμενο και, αφού επανέλαβε, [εκ περισσού, αφού κατά τούτο δεν είχε χωρήσει αναίρεση της 16487/2010 αποφάσεως], την εκ 2 ετών ποινή φυλακίσεως και εκ 10.000 Ευρώ χρηματική ποινή για την πράξη της παρακρατήσεως των εργατικών εισφορών, καθόρισε συνολικές ποινές φυλακίσεως 2 ετών και 5 μηνών και χρηματικής ποινής 11.000 Ευρώ για καθένα κατηγορούμενο, κατ' επαύξηση της ποινής φυλακίσεως των 2 ετών κατά 5 μήνες από την ποινή φυλακίσεως των 15 μηνών και της χρηματικής ποινής των 10.000 Ευρώ κατά 1.000 Ευρώ από τη χρηματική ποινή των 3.000 Ευρώ. Όπως περαιτέρω προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση και το πρακτικό της, το δικαστήριο έλαβε υπόψη του, για το σχηματισμό της κρίσεώς του περί της επιβλητέας ποινής των 15 μηνών φυλακίσεως και 3000 Ευρώ χρηματικής ποινής, όλα τα στοιχεία του ανωτέρω άρθρου 79 ΠΚ, των οποίων δεν ήταν αναγκαία η ιδιαίτερη εξειδίκευση, γιατί αυτά πλήρως περιγράφονται στο αιτιολογικό της προηγούμενης με αριθμό 16487/2010 αποφάσεώς του, κατά την έκθεση των περιστατικών που συγκρο-τούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων για τα οποία η καταδίκη των κατηγορουμένων, την οποία απόφαση έλαβε υπόψη του.
Συνεπώς είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί ο πρώτος λόγος αναιρέσεως των ενδίκων αιτήσεων, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την επιβληθείσα στους αναιρεσείοντες ως άνω ποινή των 15 μηνών φυλακίσεως και 3.000 Ευρώ χρηματικής ποινής. Εφαρμόζοντας, εξ άλλου, τις διατάξεις περί συρροής ποινών, ορθώς, το ως άνω δικαστήριο, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες σκέψεις, επαύξησε την επιβληθείσα ποινή των 2 ετών φυλακίσεως και των 10.000 Ευρώ χρηματικής ποινής [καθορίζοντας μάλιστα μικρότερη συνολική ποινή απ' αυτή που είχε καθορισθεί προηγουμένως]. Επομένως, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί και ο δεύτερος λόγος των αιτήσεων αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για υπέρβαση εξουσίας, με την ειδικότερη αιτίαση της χειροτερεύσεως της θέσεως των ήδη αναιρεσειόντων, λόγω του ότι κατά το σχηματισμό των συνολικών ποινών ελήφθη ως ποινή-βάση η επιβληθείσα για την πράξη της παρακρατήσεως των εργατικών εισφορών ενώ προηγουμένως είχε επαυξηθεί η επιβληθείσα για την πράξη της μη καταβολής των εργοδοτικών εισφορών ποινή.
