(ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2009 - ÔÅÕ×ÏÓ 55)
Αριθμός απόφασης: 2505/2008
Τμήμα: Ε΄ (Ποιν.) ΑΠ
Πρόεδρος: -
Εισηγητής: Β. Κυτέα
Εισαγγελικός λειτουργός, απαραίτητη η παρουσία του στην ποινική δίκη, απόλυτη ακυρότητα αν δεν προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης η παράσταση εισαγγελέα.
Άρθρα: 87 παρ. 3, 88 παρ. 5 και 6, 90 παρ. 1, 2 και 5, 91 παρ. 1 Συντ., 27, 32, 43, 138, 171, 343, 333-369, 502 παρ. 1, 510 παρ. 1, 515 παρ. 1 και 2 ΚΠοινΔ.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΣΚΕΠΤΙΚΟ
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 87 παρ. 3, 88 παρ. 5 και 6, 90 παρ. 1, 2 και 5 και 91 παρ. 1 του Συντάγματος 1975, όπως ισχύει μετά το 2001, συνάγεται ότι οι εισαγγελείς συγκαταλέγονται μεταξύ των δικαστικών λειτουργών, ως μη δικαιοδοτούντα, σε αντίθεση με τους τακτικούς δικαστάς, όργανα της πολιτείας, των οποίων οι ιδιαιτέρως αρμοδιότητες εξειδικεύονται και προσδιορίζονται, εκτός από τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, και από τα άρθρα του Κώδικος Οργανισμού Δικαστηρίων και Καταστάσεως Δικαστικών Λειτουργών. Όπως, περαιτέρω, προκύπτει από τα άρθρα 27 και 43 ΚΠΔ, η λειτουργική αρμοδιότητα του εισαγγελέως, στο πλαίσιο της ποινικής δίκης δεν εξαντλείται στην κίνηση της ποινικής διώξεως, στο γεγονός, δηλαδή, ότι αυτός προκαλεί την έναρξη της σχετικής ποινικής δίκης, αλλ’ υποχρεούται να εκπροσωπήσει την κατηγορία σε όλη τη διάρκειά της μέχρι την οριστική κρίση, ως έκφραση και συνέπεια του διέποντος το ποινικό δικονομικό μας δίκαιο κατηγορητικού συστήματος. Η εκπροσώπηση αυτή εξειδικεύεται σε σειρά διατάξεων του ΚΠΔ, όπως στα άρθρα 27 παρ. 3, 32 παρ. 2, 343, 333-369, 502 παρ. 1, 515 παρ. 1 και 2 και συνίσταται στην υποχρεωτική παράσταση του εισαγγελέως, στη διαδικασία στο ακροατήριο, σε όλα τα ποινικά δικαστήρια, έχοντας την υποχρέωση να συμβάλει στην αναζήτηση και ανεύρεση της αληθείας, να ενεργεί στην ποινική δίκη όχι μόνο κατά, αλλά και υπέρ του κατηγορουμένου, να αναζητεί τα στοιχεία της ενοχής, όσο και εκείνα που θεμελιώνουν την αθωότητά του (άρθρο 239 παρ. 2 ΚΠΔ). Εντεύθεν, εκ των διατάξεων των άρθρων 32 παρ. 1 και 2, 138 παρ. 2 και 3 ΚΠΔ προκύπτει ότι προκειμένης αποφάσεως ποινικού δικαστηρίου, εκδιδομένης εις δημοσία συνεδρίαση είναι απαραίτητη η παράσταση του εισαγγελέως, εάν δε δεν παρίσταται πάντοτε ή δεν προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, ότι κατ’ αυτήν παρέστη εισαγγελεύς και ποίος ούτος, δημιουργείται απόλυτη ακυρότης, κατ΄ άρθρο 171 παρ. 1 εδ. α’ και β’ ΚΠΔ, η οποία ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. α’ ΚΠΔ λόγον αναιρέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση η προσβαλλομένη απόφαση εξεδόθη, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης, από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών κατά τη συνεδρίαση της 21 Μαΐου 2008, στην οποία όμως δεν αναφέρεται ότι έλαβε μέρος εισαγγελεύς (πολλώ μάλλον ούτε ποίος). Συνεπώς, εχώρησε απόλυτος ακυρότης, κατά τον βάσιμον περί τούτου πρώτον λόγον αναιρέσεως, και πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση, παραπεμφθεί δε η υπόθεση για νέα εκδίκαση, στο ίδιο δικαστήριο, του οποίου η σύνθεση είναι δυνατή από άλλους δικαστάς, εκτός εκείνων, οι οποίοι εδίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 ΚΠΔ).
