(ΣΕΠΤΕΜΕΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010 - ÔÅÕ×ÏÓ 63)
Αριθμός απόφασης: ΣτΕ 671/2010
Τμήμα: Ολομέλεια
Πρόεδρος: Γ. Παναγιωτόπουλος, Πρόεδρος ΣτΕ
Εισηγητής: Αικ. Συγγούνα, Σύμβουλος
Η επέκταση των υποκειμενικών ορίων του δεδικασμένου, κατά το μέρος, πάντως, που αφορά στην έκταση του δεδικασμένου που δημιουργείται από τελεσίδικη ή ανέκκλητη απόφαση σε δίκη του φυσικού προσώπου που ενεργεί ως νομικός εκπρόσωπος νομικού προσώπου, στο οποίο αποδόθηκε λαθρεμπορική παράβαση, ως και στο νομικό πρόσωπο, από το οποίο, σύμφωνα με τα άρθρα 99 παρ. 2 και 108 - 110 του Τελωνειακού Κώδικα, μπορεί να αξιωθεί η εκπλήρωση της σχετικής υποχρέωσης, δεν αντίκειται στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος.
Άρθρα: 20 παρ. 1 Σ, 197 ΚΔΔ, 89, 97, 99-100, 108-110 Τελωνειακού Κώδικα
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ναι μεν το ιδιάζον του νομικού προσώπου έγκειται στο ότι αυτό έχει, κατά πλάσμα του νόμου, αυτοτελή προσωπικότητα, διάφορο των φυσικών προσώπων που το αποτελούν προς εξυπηρέτηση γενικότερων κοινωνικών σκοπών με αποτέλεσμα να καθίσταται υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, η ικανότητά του, όμως, δεν συμπίπτει με εκείνη των φυσικών προσώπων, αλλά περιορίζεται στον κύκλο των σκοπών, για τους οποίους τούτο συνεστήθη, στους οποίους δεν περιλαμβάνεται προφανώς και η διάπραξη αδικημάτων. Επομένως, αδίκημα, όπως η λαθρεμπορία, που διέπραξε φυσικό πρόσωπο, του οποίου η βούληση θεωρείται, κατά πλάσμα του νόμου, ως βούληση του νομικού προσώπου, δεν μπορεί να καταλογισθεί σ' αυτό. Τούτο δε διότι ελλείπουν οι προϋποθέσεις κάθε αδικήματος, ο άμεσος σύνδεσμος της άδικης πράξεως, που δεν μπορεί να διαπραχθεί παρά μόνον από φυσικό πρόσωπο, ως και του δυνατού του καταλογισμού της. Συνεπώς, αποκλείεται, κατά νόμο και, ειδικότερα, κατά την έννοια των διατάξεων που αναφέρθηκαν, η επιβολή πολλαπλού τέλους για λαθρεμπορία σε νομικό πρόσωπο, το οποίο, σε περίπτωση που ο εκπρόσωπός του διέπραξε λαθρεμπορία, μόνον αλληλέγγυο αστική ευθύνη κατά τους όρους των άρθρων 108 - 110 του Τελωνειακού Κώδικα μπορεί να έχει.
Η επέκταση των υποκειμενικών ορίων του δεδικασμένου, κατά το μέρος, πάντως, που αφορά στην έκταση του δεδικασμένου που δημιουργείται από τελεσίδικη ή ανέκκλητη απόφαση σε δίκη του φυσικού προσώπου που ενεργεί ως νομικός εκπρόσωπος νομικού προσώπου, στο οποίο αποδόθηκε λαθρεμπορική παράβαση, ως και στο νομικό πρόσωπο, από το οποίο, σύμφωνα με το νόμο (άρθρα 99 παρ. 2 και 108 - 110 του Τελωνειακού Κώδικα), μπορεί να αξιωθεί η εκπλήρωση της σχετικής υποχρέωσης, δεν αντίκειται στο άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος που κατοχυρώνει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, δεδομένου ότι: α) είναι τόσο στενός ο σύνδεσμος, από πλευράς ουσιαστικού δικαίου, μεταξύ του νομίμου εκπροσώπου που κηρύχθηκε υπαίτιος λαθρεμπορικής παραβάσεως και του νομικού προσώπου (εφ' όσον η ιδιότητα του νομικού προσώπου εμποδίζει τον καταλογισμό σ' αυτό λαθρεμπορικής παράβασης), ώστε να κρίνεται εύλογη η ανωτέρω δικονομική μεταχείρισή τους, από πλευράς έκτασης του δεδικασμένου, β) το νομικό πρόσωπο έχει δικαίωμα παρέμβασης στη δίκη επί της προσφυγής του νομίμου εκπροσώπου του (άρθρα 113 ΚΔΔ, 30 ΚΦΔ), γ) το νομικό πρόσωπο έχει, σε κάθε περίπτωση, δικαίωμα ιδίας προσφυγής, με την οποία μπορεί να αμφισβητήσει τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 108 - 110 του Τελωνειακού Κώδικα, καθ' όσον αφορά στην αστική ευθύνη του, από την οποία μπορεί να απαλλαγεί υπό τους όρους των ανωτέρω διατάξεων, εάν, δηλαδή, κριθεί ότι δεν ηδύνατο να έχει γνώση περί της πιθανότητας τελέσεως λαθρεμπορίας, όπως, επί παραδείγματι, στην περίπτωση που ο νόμιμος εκπρόσωπος ενήργησε εκτός των ορίων της εξουσίας του δι' ίδιον όφελος. Μπορεί, επίσης, να αμφισβητήσει την αστική του ευθύνη, από της πλευράς του ύψους των πολλαπλών τελών, για τα οποία κηρύσσεται αστικώς συνυπεύθυνος, ως και δ) αν δεν υπάρχει τελεσίδικη απόφαση, ως προς τον νόμιμο εκπρόσωπο το νομικό πρόσωπο μπορεί να προσβάλει την καταλογιστική πράξη στο σύνολό της, δηλαδή και κατά το μέρος που αφορά στην ευθύνη του νομίμου εκπροσώπου του.
(Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης)
