(ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007 - ÔÅÕ×ÏÓ 46)
Αριθμός απόφασης: 997/2007
Τμήμα: Τμήμα Ε΄ (Ποιν.) ΑΠ
Πρόεδρος: -
Εισηγητής: Δ. Κιτρίδης
Πότε η παραβίαση της εκ των νόμων υποχρεώσεως των εργαστηρίων ελευθέρων σπουδών σχετικά με την αναγραφή του τίτλου τους συνιστά απάτη.
Άρθρα: 15 παρ. 1, 16 παρ. 1, στοιχ. α΄, εδ. α΄ και παρ. 3 ν. 1966/1991, 386 παρ. 1 εδ. α΄ ΠΚ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Επειδή, κατά το άρθρο 15 παρ. 1 του ν. 1966/1991 «μεταγραφές φοιτητών Α.Ε.Ι., σπουδαστών Τ.Ε.Ι και άλλες διατάξεις», όλα τα κατά την παρ. 2 του άρθρου 5 του από 9/9.10.1935 ν.δ. «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως των κειμένων περί επαγγελματικής εκπαιδεύσεως διατάξεων» εργαστήρια ελευθέρων σπουδών υποχρεούνται να χρησιμοποιούν ολογράφως τόσο στις ιδρυτικές τους πράξεις όσο και στην με οποιονδήποτε τρόπο, μορφή ή μέσα εν γένει εμφάνισή τους προς τα έξω τον εξής αποκλειστικά και μόνο τίτλο «Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών» με ισομεγέθη και ομοιόμορφα απαραιτήτως στοιχεία. Κάτω από τον τίτλο αυτόν τίθενται τα δηλωτικά του περιεχομένου γνωστικού αντικειμένου και η επωνυμία του εργαστηρίου, με στοιχεία τα οποία δεν είναι δυνατό να υπερβαίνουν σε μέγεθος εκείνα του τίτλου. Οποιαδήποτε άλλη προσθήκη, αφαίρεση ή αλλοίωση στον καθιερούμενο με το προηγούμενο εδάφιο τύπο τίτλου, όπως ιδίως Πανεπιστήμιο, Κέντρο, Σχολή, Οργανισμός, Κολλέγιο, Ινστιτούτο, Ακαδημία απαγορεύεται. Απαγορεύεται επίσης η καθ' οιονδήποτε τρόπο αναγραφή άλλης ονομασίας της χορηγούμενης μετά το πέρας σπουδών βεβαιώσεως. Κατά δε το άρθρο 16 παρ. 1 στοιχ. α΄ εδ. α΄ του ίδιου νόμου 1966/1991 οι ιδιοκτήτες ή εκπρόσωποι εργαστηρίων ελευθέρων σπουδών, που παραβαίνουν με πρόθεση τις διατάξεις της παρ. 1 του προηγούμενου άρθρου ως προς τον τύπο τίτλου του εργαστηρίου ή προσθέτουν, αφαιρούν ή αλλοιώνουν αυτόν ή παραλείπουν καθ' οιονδήποτε τρόπο να χορηγήσουν στους εγγραφόμενους σπουδαστές την προβλεπόμενη από την παρ. 3 του προηγούμενου άρθρου έντυπη δήλωση ή χορηγούν ελλιπή ή παραπλανητική δήλωση, τιμωρούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 386 παρ. 1 εδ. α΄ του Ποινικού Κώδικα (απάτης). Εξάλλου, εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν το δικαστήριο δεν υπάγει σωστά τα δεκτά γενόμενα ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά στη διάταξη που εφαρμόσθηκε, αλλά και όταν η διάταξη αυτή παραβιάσθηκε εκ πλαγίου, για το λόγο ότι έχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος περί της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νόμιμης βάσεως.
