(ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007 - ÔÅÕ×ÏÓ 46)
Αριθμός απόφασης: 1571/2007
Τμήμα: Τμήμα ΣΤ΄ (Ποιν.) ΑΠ
Πρόεδρος: -
Εισηγητής: Γ. Γιαννούλης
Επικίνδυνα για την υγεία τρόφιμα. Η καταδικαστική απόφαση για την πώλησή τους πρέπει να ορίζει αν ο δράστης τέλεσε την πράξη με πρόθεση ή από αμέλεια.
Άρθρα: 3 παρ. 4, 5 παρ. 1, 7 παρ. 2β΄ ΔΥΑ 2805/1960, 281 παρ. 1 και 2, 84 παρ. 2 ΠΚ, 30 παρ. 12 ν.δ. 136/1946, 3 παρ. 7α, 8ζ και 8θ ΚΤΠ, 139, 510 παρ. 1, στ. Δ΄ ΚΠΔ.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΣΚΕΠΤΙΚΟ
Επειδή, από τις διατάξεις των άρθρων 3 § 4, 5 § 1 και 7 § 2β της ΔΥΑ 2805/1960 Υγειονομικής Διατάξεως «Περί Αστυϊατρικών Επιθεωρήσεων και Υγειονομικού Ελέγχου Τροφίμων» ορίζεται, ότι επικίνδυνο χαρακτηρίζεται το τρόφιμο, το οποίο, εφάπαξ ή κατ' επανάληψη λαμβανόμενο, μπορεί να προκαλέσει, είτε αμέσως είτε οψίμως, βαρεία βλάβη της υγείας του ανθρώπου, παροδική ή μόνιμη, ότι στα επικίνδυνα τρόφιμα κατατάσσονται τα απο-συντεθειμένα, τα δηλητηριώδη και τα μολυσμένα τρόφιμα και ότι πας όστις πωλεί ή κατέχει προς πώληση ή διανέμει προς κατανάλωση τρόφιμα, τα οποία είναι επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία, τιμωρείται κατά τις διατάξεις του άρθρου 281 §§ 1 και 2 ΠΚ, εφόσον από κάποια άλλη διάταξη δεν τιμωρείται βαρύτερα. Περαιτέρω, κατά την αναφερθείσα διάταξη του άρθρου 281 §§ 1 και 2 του ΠΚ, όποιος κατασκευάζει ή επεξεργάζεται τρόφιμα, ποτά, φάρμακα ή άλλα αντικείμενα, έτσι που η χρήση τους να μπορεί να προκαλέσει βλάβη στην υγεία ή κίνδυνο για τη ζωή του ανθρώπου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών, αν δε κάποια από τις προαναφερόμενες πράξεις τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή χρηματική ποινή. Εξάλλου, κατά το άρθρο 30 § 12 του ν.δ. 136/1946 «Περί Αγορανομικού Κώδικα» σε συνδυασμό με το άρθρο 3 §§ 7α, 8ζ και 8θ του Κώδικα Τροφίμων και Ποτών, τιμωρούνται με φυλάκιση ή με χρηματική ποινή ή και με τις δύο αυτές ποινές, εκείνοι οι οποίοι δεν συμμορφώνονται με τις από την αρμόδια χημική υπηρεσία εκδιδόμενες οδηγίες, γνωμοδοτήσεις και αποφάσεις, με τις οποίες καθορίζονται οι όροι τους οποίους πρέπει να πληρούν τα στην κατανάλωση προσφερόμενα εδώδιμα και ποτά, καθώς και τα αντικείμενα χρήσης και οι όροι οι οποίοι πρέπει να τηρούνται κατά την κατεργασία και τη συντήρηση αυτών, για φύλαξη της δημόσιας υγείας και αποφυγή απάτης των αγοραστών. κατά δε το άρθρο 33 του ίδιου ν. δ/τος, αν η παράβαση του ανωτέρω άρθρου 30 τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση το πολύ έξι μηνών ή χρηματική ποινή. Ενόψει αυτών, η καταδικαστική απόφαση για παράβαση των πιο πάνω άρθρων 3 § 4, 5 § 1 και 7 § 2β της ΔΥΑ 2805/1960 Υ.Δ. και 30 § 12 του ν.δ. 136/1946, για να έχει την επιβαλλόμενη από τα άρθρα 93 § 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 § 1 στοιχ. Δ΄ του ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, απαιτείται, εκτός άλλων, να αναφέρεται και στο είδος της υπαιτιότητας του κατηγορούμενου που γίνεται δεκτό, αν δηλαδή αυτός τέλεσε τις εν λόγω αξιόποινες πράξεις από δόλο ή αμέλεια.
(Ακολουθεί η έκθεση των πραγματικών περιστατικών)
Με αυτά, όμως, που δέχθηκε, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, που δίκασε ως Εφετείο, δεν διέλαβε σε αυτή την επιβαλλόμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αλλά ελλιπή τοιαύτη, διότι, αν και ο αναιρεσείων κατηγορούμενος κηρύχθηκε ένοχος παραβάσεων, οι οποίες, όπως προειπώθηκε, τιμωρούνται και όταν τελέστηκαν από αμέλεια, οπότε επιβάλλεται από το νόμο ελαφρότερη ποινή, ούτε στο σκεπτικό ούτε στο διατακτικό της που παραδεκτά αλληλο-συμπληρώνονται, αναφέρεται, αν αυτός τέλεσε τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις από δόλο ή αμέλεια, ούτε διαλαμβάνονται περαιτέρω σε αυτή περιστατικά, από τα οποία να μπορεί να συναχθεί κάτι τέτοιο. Επομένως, οι σχετικοί από το άρθρο 510 § 1 στοιχ. Δ΄ του ΚΠΔ πρώτος λόγος αναιρέσεως της κρινόμενης αίτησης αναιρέσεως και πρώτος λόγος αναιρέσεως των πρόσθετων λόγων αυτής είναι βάσιμοι, αιτία για την οποία και παρέλκει η έρευνα των άλλων λόγων αναιρέσεως της κρινόμενης αίτησης αναιρέσεως και των πρόσθετων λόγων αυτής. Κατά συνέπεια, πρέπει, κατά παραδοχή των παραπάνω λόγων αναίρεσης, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που είχαν δικάσει προηγούμενως (άρθρο 519 του ΚΠΔ).
