(ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2005 - ÔÅÕ×ÏÓ 34)
Αριθμός απόφασης: 1662/2005
Τμήμα: Ε΄ (Ποιν.) ΑΠ
Εισηγητής: Γ. Ναυπλιώτης
Αναβολή ποινικής δίκης. Έκδοση ακάλυπτης επιταγής από πτωχεύσαντα δικαίωμα έγκλησης
61 ΚΠΔ, 79 παρ. 1 Ν. 5960/1933, 118 παρ. 1 και 2 ΠΚ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ι. Κατά το άρθρο 61 του ΚΠΔ, όταν στο πολιτικό δικαστήριο εκκρεμεί δίκη για ζήτημα που ανήκει στην αρμοδιότητα των πολιτικών δικαστηρίων, που έχει όμως σχέση με την ποινική δίκη, μπορεί το ποινικό δικαστήριο, κατά την κρίση του, να αναβάλει την ποινική δίκη έως το τέλος της πολιτικής και η απόφαση αυτή μπορεί να ανακληθεί. Η αναβολή της ποινικής δίκης, σύμφωνα με την προαναφερόμενη διάταξη, ανήκει στην κυριαρχική εξουσία του δικαστηρίου της ουσίας, η απόφαση, όμως, του οποίου πρέπει, κατά το άρθρο 139 παρ. 2 του ΚΠΔ, να είναι ειδικώς και εμπεριστατωμένως αιτιολογημένη, διότι, άλλως, δημιουργείται ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ του ίδιου Κώδικα λόγος αναίρεσης.
Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ναι μεν υποβλήθηκε το παραπάνω αίτημα αναβολής της ποινικής δίκης, πλην όμως τούτο είναι παντελώς αόριστο, διότι δεν γίνεται επίκληση συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών που να προσδιορίζουν το αντικείμενο της εκκρεμούσης πολιτικής δίκης και τη σχέση αυτής με την ποινική δίκη, οπότε το δικαστήριο της ουσίας που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση δεν είχε νόμιμη υποχρέωση να απαντήσει ειδικά και αιτιολογημένα στο εν λόγω ασαφές και αόριστο αίτημα του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου για αναβολή της ποινικής δίκης.
II. Κατά το άρθρο 79 παρ. 1 του Ν. 5960/1933 «περί επιταγής», όπως ισχύει, όποιος εκδίδει επιταγή που δεν πληρώθηκε σε πληρωτή, στον οποίο δεν έχει αντίστοιχα διαθέσιμα κεφάλαια κατά το χρόνο της εκδόσεως της επιταγής ή της πληρωμής αυτής τιμωρείται με τις προβλεπόμενες στη διάταξη αυτή ποινές. Όμως, ούτε από τη διάταξη αυτή ούτε και από οποιαδήποτε άλλη διάταξη προκύπτει ότι αν ο εκδότης ακάλυπτης επιταγής είχε, κατά το χρόνο της έκδοσής της, παύσει τις πληρωμές του ως έμπορος, επιδρά το γεγονός τούτο στο αξιόποινο της πράξης αυτής και ειδικότερα ότι αίρει τον άδικο χαρακτήρα ή εξαλείφει το αξιόποινο της ποινικώς αξιόλογης αυτής αδικοπραξίας.
Από τις διατάξεις του άρθρου 118 παρ. 1 και 2 του ΠΚ προκύπτει ότι το δικαίωμα της έγκλησης ανήκει στον αμέσως παθόντα από την αξιόποινη πράξη, δηλαδή στο φορέα του προσβαλλόμενου έννομου αγαθού. Εξάλλου, μετά την προσθήκη της παρ. 5 στο άρθρο 79 του Ν. 5960/1933, με το άρθρο 4 παρ. 1 στοιχ. α΄ του Ν. 2408/1996, ορίσθηκε ότι για το προβλεπόμενο από την παρ. 1 του άρθρου 79 του Ν. 5960/1933 έγκλημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής η ποινική δίωξη ασκείται μόνον ύστερα από έγκληση του κομιστή της επιταγής που δεν πληρώθηκε.
