(ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2007 - ÔÅÕ×ÏÓ 45)
Αριθμός απόφασης: 941/2007
Τμήμα: ΣΤ΄ (Ποιν.) ΑΠ
Πρόεδρος: -
Εισηγητής: Αιμ. Λίτινα
Αιτιολογία δικαστικής απόφασης. Έλλειψη όταν αγνοείται η κατάθεση του μάρτυρα υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Επέκταση ευνοϊκού αποτελέσματος αναίρεσης στον συγκατηγορούμενο.
Άρθρα: 93 παρ. 3 Συντ., 139, 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄, 128, 131, 469 και 519 ΚΠοινΔ.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Για την πληρότητα της αξιούμενης από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ του ΚΠΔ λόγο αναίρεσης, απαιτείται, όσον αφορά την έκθεση των αποδείξεων, η γενική κατ' είδος αναφορά τους, χωρίς να προσαπαιτείται και ιδιαίτερη μνεία καθενός από τα αποδεικτικά μέσα και του τι προέκυψε από καθένα από αυτά. Πρέπει όμως να συνάγεται ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα ανεξαιρέτως τα αποδεικτικά μέσα και όχι μόνο μερικά από αυτά, προκειμένου να καταλήξει στην κρίση του. Περαιτέρω, από την αναφορά στο προοίμιο του σκεπτικού της προσβαλλομένης απόφασης, ότι το δικαστήριο κατέληξε στην καταδικαστική για τον κατηγορούμενο κρίση του και από την όλη αποδεικτική διαδικασία δεν προκύπτει και μάλιστα αναμφίβολα ότι τούτο έλαβε υπόψη και τις καταθέσεις των εξετασθέντων μαρτύρων υπεράσπισης.
Στην προκειμένη περίπτωση, στο προοίμιο του σκεπτικού της προσβαλλομένης απόφασης, αναφέρεται ότι το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης κατέληξε στην καταδικαστική για τον κατηγορούμενο κρίση του, αφού έλαβε υπόψη τα εξής αποδεικτικά μέσα: «τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας που εξετάσθηκαν στο Δικαστήριο τούτο, την ανάγνωση των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης καθώς και των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης αυτής, την απολογία του κατηγορουμένου στο ακροατήριο και την όλη αποδεικτική διαδικασία…». Από την ανωτέρω περικοπή δεν προκύπτει και μάλιστα αδιστάκτως ότι λήφθηκε υπόψη και συνεκτιμήθηκε από το Εφετείο η κατάθεση του μάρτυρα υπερασπίσεως Ι.Σ., ο οποίος εξετάσθηκε στο ακροατήριο του Εφετείου, η οποία ούτε καν μνημονεύεται σε κάποιο σημείο του κειμένου του σκεπτικού της απόφασης. Επομένως, πρέπει, κατά παραδοχή του σχετικού, από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ΄ του ΚΠΔ λόγου των προσθέτων και παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων αναίρεσης, ως αλυσιτελούς, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, εν όψει δε τούτου ότι ο συγκατηγορούμενος του αναιρεσείοντος Σ.Τ., καταδικάσθηκε, με αυτή, για συναφές πλημμέλημα (άρθρα 128 και 131 του ΚΠΔ), ο δε λόγος που προβάλλεται με την αναίρεση, αφορά παράβαση της διαδικασίας και δεν αφορά αποκλειστικά το πρόσωπο του αναιρεσείοντος, πρέπει, κατ' εφαρμογή του άρθρου 469 του ΚΠΔ, να επεκταθεί και ως προς τον ανωτέρω συγκατηγορούμενο, που δεν άσκησε αναίρεση, το ως άνω ευνοϊκό αποτέλεσμα και να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως (άρθρο 519 του ΚΠΔ).
